Όταν το πένθος μας χτυπά την πόρτα, συχνά δεν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.

Πώς να προετοιμαστείς για τον θάνατο;

Παρόλο που πάει χέρι-χέρι με τη ζωή, και ο ερχομός μας στον κόσμο αυτό, μαζί με την αποχώρησή μας αποτελούν τα τα δύο σημαντικότερα γεγονότα της ύπαρξης,

πάντα δυσκολευόμαστε όταν αποχαιρετούμε τους αγαπημένους μας.

Τις δύσκολες αυτές στιγμές, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που θα μας σταθούν και θα μας βοηθήσουν ουσιαστικά στο να διαχειριστούμε τα δύσκολα συναισθήματα που εγείρονται από το πένθος.

Και επειδή συχνά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και πώς να φερθούμε για αν βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας που πενθεί, συγκέντρωσα εδώ 4 βασικούς τρόπους στήριξης:

• Προσφέρουμε πρακτική βοήθεια

Ειδικά τον πρώτο καιρό, συχνά ο πενθών δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια, να συγκεντρώσει την σκέψη του στο τι μπορεί να χρειαστεί. Κι ενώ το “είμαι εδώ για ό,τι χρειαστείς” ακούγεται μια φροντιστική προσφορά, είναι ακόμα καλύτερο να πάρουμε πρωτοβουλία και να προσφέρουμε συγκεκριμένα πράγματα:

-να πάμε σούπερ μάρκετ

-να μαγειρέψουμε

– να πάμε τον σκύλο βόλτα

-να παίρνουμε το παιδί από το σχολείο.

• Ακούμε με ανοιχτά αυτιά και ανοιχτή καρδιά

Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Και είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορούμε να κάνουμε, χωρίς στην πραγματικότητα να “κάνουμε” κάτι. Το να ακούσουμε με τρόπο βοηθητικό σημαίνει να δώσουμε χώρο σε ό,τι αναδυθεί, στα δύσκολα συναισθήματα, σε έντονο κλάμα, να αγκαλιάσουμε χωρίς να κρίνουμε ή να τρέξουμε να δώσουμε λύση και συμβουλή. Το να είμαστε παρόντες στον βαθύ πόνο, μάρτυρες του ανοίγματος μιας ψυχής, είναι κάτι πολύτιμο και ιερό, και είναι πολύ σημαντικό να το τιμήσουμε με σεβασμό, ενσυναίσθηση και κατανόηση.

• Μιλάμε για τον νεκρό

Δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε για τον άνθρωπο που πέθανε, να πούμε το όνομά του, να θυμηθούμε ιστορίες. Η αναφορά στον νεκρό, ακόμη κι αν φέρει πολλά δάκρυα στα μάτια, κάνει τον πενθούντα να νιώσει ότι δεν έχουμε ξεχάσει, ότι θυμόμαστε και θα θυμόμαστε για πάντα τον άνθρωπο που δεν είναι πια εδώ, κι αυτό τον κάνει να μη νιώθει μόνος.

• Κρατάμε επαφή ακόμα κι αν περάσει καιρός μετά την απώλεια

Συχνά στηρίζουμε τους πενθούντες τον πρώτο καιρό, και μετά μένουν μόνοι τους, κι ενώ όλοι οι υπόλοιποι προχωράνε την ζωή τους, οι ίδιοι νιώθουν ότι όλα έχουν κολλήσει. Ας είμαστε εμείς αυτοί που θα θυμόμαστε ότι το πένθος δεν τελειώνει, δεν έχει χρονοδιάγραμμα, αλλά είναι μια μοναδική πορεία για τον καθένα και την καθεμιά μας, και ας επικοινωνούμε με τους πενθούντες ανά τακτά διαστήματα, να τους ρωτάμε πώς νιώθουν, να είμαστε δίπλα τους, κρατώντας στον νου και στην καρδιά ότι το πένθος μπορεί να μας φέρει κοντά, να μας συνδέσει ακόμα πιο πολύ, και να μας κάνει να εκφραστούμε και -παράδοξο, αλλά έτσι είναι!- να αγαπήσουμε ακόμα πιο πολύ ο ένας τον άλλον.

Δες και το βίντεο όπου μιλάω για το πώς μπορούμε να στηρίξουμε τους αγαπημένους μας ειδικά τον πρώτο καιρό μετά από μια απώλεια:

Πώς σου ακούγονται αυτά;

Χρειάστηκε τώρα πρόσφατα να στηρίξεις, ή να στηριχθείς στο πένθος;

Πώς ένιωσες;