Το καλοκαίρι το αποχαιρετήσαμε, κύλησε σαν νερό.
Κι είχε τόσα πολλά μέσα του. Είχε φωτιές, είχε πόνο, είχε ομορφιά, είχε δυσκολία, βουτιές σε θάλασσες και σε παγωτά, είχε όμως και σκοτάδι.
Το περιμέναμε πως και πως, μετά από έναν ακόμη βαρύ χειμώνα που δεν αγκαλιαστήκαμε, που δεν συνδεθήκαμε, που δεν βρεθήκαμε όσο θα θέλαμε, όσο είχαμε ανάγκη.
Δεν ήταν εύκολο το καλοκαίρι αυτό. Κύλησε σαν νερό, πέρασε γρήγορα, αλλά συνάντησε και κύματα στο πέρασμά του.
Όταν βιώνεις περιγεννητική απώλεια ενώ ο ήλιος λάμπει και οι γύρω σου χαίρονται και πλατσουρίζουν, γίνεται δύσκολο, που να βρεις σκιά για να κρυφτείς, να πενθήσεις με την ησυχία σου, με τους δικούς σου όρους, που να βρεις χώρο να γίνει ο θρήνος σου αποδεκτός, να αγκαλιαστεί.
Κι όταν ακόμα αναβιώνεις την περιγεννητική απώλεια μέσα στο καλοκαίρι, κι αυτό δύσκολο είναι, πώς να χωρέσουν οι σκοτεινές στιγμές μέσα στο φως, πώς να τις δουν οι γύρω σου, πώς να τις δείξεις και να μην υποτιμηθεί ο πόνος, η αναβίωση, η ενθύμηση.
Περιμέναμε πως και πως το καλοκαίρι αυτό.
Αλλά δεν ήταν για όλους λαμπερό και χαρωπό.
Αν βίωσες αποβολή, διακοπή κύησης, αν το μωρό σου πέθανε λίγων ημερών και οι διακοπές σου τελείωσαν, κι έχεις επιστρέψει αλλά νιώθεις μόνος, μόνη, σαν να μην εκφράστηκε ο πόνος, σαν να μη βρήκε αποκούμπι, σαν το κενό να μεγαλώνει όπως μεγαλώνουν οι νύχτες τώρα πια,
και δε βρίσκεις καθόλου και με κανέναν τρόπο το κουράγιο να ξαναμπείς στη ρουτίνα της καθημερινότητας,
δοκίμασε
να μιλήσεις για ό,τι έχεις μέσα σου
να φας τροφές που σε φροντίζουν
να αράξεις και να μην πλύνεις τα πιάτα σήμερα
δοκίμασε
έναν άλλον τρόπο, σήκωσε το τηλέφωνο, ζήτα βοήθεια, κλάψε σε ανύποπτη στιγμή (το κλάμα δεν είναι ντροπή, είναι έκφραση και δύναμη)
δοκίμασε
να αγκαλιάσεις τον πονεμένο σου εαυτό, να του δώσεις χώρο να νιώσει ό,τι έρχεται κάθε στιγμή, ακόμη κι αν για μια ολόκληρη μέρα χωθείς στο σκοτάδι είναι οκ, είναι ο τρόπος σου, η ανάγκη σου τη μέρα αυτή, μην την κοντράρεις,
αφέσου,
ανοίξου,
το φθινόπωρο πλησιάζει,
και μας περιμένει πιο αληθινούς, πιο εκφραστικούς, και πιο αυθεντικούς από ποτέ άλλοτε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα και την καθεμιά μας.