Κι έφτασε και το καλοκαίρι.

Αυτό το καλοκαίρι που θα κράταγες το μωρό σου στα χέρια σου, κι ανάμεσα στα γεύματα και τα κλάματα και την εξάντληση των πρώτων ημερών, των πρώτων μηνών, θα έψαχνες στο διαδίκτυο αξημέρωτα για κουνουπιέρα, για θερινά καταλύματα κατάλληλα για βρέφη, για καρεκλάκι φαγητού

Αυτό το καλοκαίρι που θα έβγαινες με τις φίλες σου τα απογεύματα βόλτες, μόλις άρχιζε να πέφτει ο ήλιος να δροσίσει και λίγο, και με καρότσια όλες μαζί, θα γυροφέρνατε στη γειτονιά, λίγο γελώντας, λίγο γκρινιάζοντας, με μαύρους κύκλους και σνακ δροσερά

Αυτό το καλοκαίρι που είναι γεμάτο γενέθλια, και γλέντια και χαρές, που όλοι το περιμέναμε πως και πως μετά την παρατεταμένη καραντίνα, και δως του οι συναντήσεις, και δως του τα σινεμά, και τα πρώτα μπάνια με μωρουδίστικα αντηλιακά.

Αλλά η πραγματικότητα έφερε τα πάνω κάτω.

Και τίποτα από όλα αυτά δε χωράει τώρα στη ζωή σου.

Τίποτε από όλα αυτά δε μοιάζει με το φετινό σου καλοκαίρι.

Γιατί γύρισες πριν λίγο καιρό από το μαιευτήριο, χωρίς μωρό στην αγκαλιά.

Σκέτη.

Κι ενώ έξω ο ήλιος λάμπει, σε σένα όλα μοιάζουν σκοτεινά.

Ούτε μπάνια, ούτε σινεμά, ούτε μωρουδίστικα αντηλιακά.

Ησυχία, μούδιασμα, πόνος, συναισθήματα που δεν είχαν ποτέ τα καλοκαίρια σου.

Μέχρι τώρα.

Σε βλέπω.

Σήμερα βγήκες δειλά την πρώτη σου βόλτα.

Βλέπεις καρότσια, βλέπεις κοιλιές φουσκωμένες, γυρίζεις το βλέμμα.

Αγγίζεις το χέρι της μαμάς σου που πονάει μαζί σου αλλά δεν ξέρει τι να πει, της φίλης σου που δεν το έχει ζήσει αλλά σε αγκαλιάζει τόσο μα τόσο ζεστά,

κρατάς το χέρι του συντρόφου σου και κλαίτε παρέα τα βράδια πριν τον ύπνο.

Σε βλέπω.

Πίνεις έναν καφέ στο χέρι και κοιτάς τα δέντρα, και αναρωτιέσαι πως θα συνεχίσεις μετά από αυτό.

Βάζεις το μαγιό σου, βγαίνεις στη βεράντα, ηλιοθεραπεία στο κορμί της λοχείας, χωρίς μωρό στην αγκαλιά,

σε βλέπω, βλέπω τον πόνο,

αλλά βλέπω και την ομορφιά, και την αναγέννηση του νέου εαυτού,

σιγά-σιγά, στο χρόνο σου, στο ρυθμό σου,

με τους ανθρώπους που σου ταιριάζουν,

σε βλέπω,

μάτια κλειστά, δάκρυα τρέχουν πλαγιαστά,

κι εσύ να ονειρεύεσαι πολύχρωμες, γεμάτες ουράνια τόξα,

να ονειρεύεσαι,

 τις καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν.