Μετά από μια αποβολή ή μια παλίνδρομη κύηση είναι πιθανό ο θεράπων ιατρός να κρίνει ότι χρειάζεται να γίνει απόξεση για να αφαιρεθούν ιστοί που έχουν παραμείνει στην μήτρα. Στη συνέχεια η γυναίκα αναρρώνει κατά κανόνα σύντομα, και μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινή της ρουτίνα στις επόμενες μέρες.

Τα παραπάνω αποτελούν την βιολογική πτυχή μιας αποβολής ή μιας παλίνδρομης κύησης.

Τι γίνεται όμως στο συναισθηματικό κομμάτι? Τι γίνεται με τα αφανή σημάδια που αφήνει μια τέτοια εμπειρία στο σώμα και στην ψυχή μιας γυναίκας? Ας δούμε τι συμβαίνει συχνά σε μια γυναίκα, σε ένα ζευγάρι, μετά από μια τέτοια εμπειρία:

-Το σώμα δεν ξεχνά, το σώμα θυμάται: ακόμα και αν οι πληγές επουλωθούν, ακόμα και όταν επανέλθουμε σωματικά στην προ εγκυμοσύνης κατάσταση, ακόμα και όταν τα χρόνια περάσουν και ο συνειδητός μας νους δεν είναι μόνιμα συνδεδεμένος με την ανάμνηση αυτή, υπάρχει η κυτταρική μνήμη η οποία θα κουβαλά για πάντα την εμπειρία της αποβολής μέσα της

-Το σώμα παύει να πονά, αλλά η ψυχή συνεχίζει: ο συναισθηματικός πόνος συχνά κρατά περισσότερο από τον σωματικό. Μια παλίνδρομη κύηση, μια αποβολή, μια διακοπή κύησης, οποιαδήποτε εμπειρία σχετική με εγκυμοσύνη που δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, επηρεάζει συναισθηματικά τη γυναίκα και το ζευγάρι πολλές φορές και για καιρό μετά την απώλεια

-Σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του μωρού, σταμάτησαν και τα όνειρα: όταν το μωρό παύει να ζει, μαζί του παύουν αυτόματα και ακαριαία και τα όνειρα, οι προσδοκίες, τα σχέδια που έκανε το ζευγάρι για τη νέα του ζωή μετά την εγκυμοσύνη. Δε πενθούμε μόνο το μωρό μας, αλλά και τη ζωή που είχαμε σχεδιάσει γύρω από αυτό

-Σε εγκυμοσύνη μετά από αποβολή υπάρχει στρες: όταν έχεις βιώσει απώλεια και ξαναμένεις έγκυος, είναι πολύ πιθανό να έχεις αγωνία και να εγείρονται ανάμεικτα συναισθήματα τα οποία συχνά δεν μπορούν να επικοινωνηθούν ανοιχτά και καταπιέζονται, μιας και όλοι σου λένε να αφήσεις πίσω το παρελθόν και να επικεντρωθείς στο μωρό που κυοφορείται τώρα.

Η γυναίκα μετά από μια παλίνδρομη κύηση, μετά από μια αποβολή, κατά κανόνα επανέρχεται σύντομα στην καθημερινότητά της, και φαινομενικά τίποτε δεν προδίδει ότι βίωσε μια απώλεια εγκυμοσύνης. Όμως η ψυχή της θέλει θέλει αγάπη και κατανόηση, γιατί τα αφανή σημάδια μπορεί να κρατήσουν για καιρό, και μόνο αν τα αναγνωρίσουμε και τα φροντίσουμε, και εμείς οι ίδιοι με τη βοήθεια και τη στήριξη κάποιου ειδικού ή και ανθρώπων με ενσυναίσθηση από το περιβάλλον μας, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια ζωή στην οποία να βαδίζουμε ομαλά μαζί με το πένθος και την ανάμνηση της απώλειας, χωρίς βαρίδια και ανέκφραστα συναισθήματα, αλλά με συγκίνηση, και με αυθεντικότητα.

Μαρία Στραγαλινού

Βοηθός μητρότητας περιγεννητικού πένθους SBD

*Το παρόν άρθρο δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την ιατρική άποψη και γνωμάτευση ενός επαγγελματία υγείας στον οποίο θα πρέπει να απευθυνόμαστε όταν βιώνουμε τέτοιες εμπειρίες.