Μεγάλος αριθμός ανθρώπων βιώνει υπογονιμότητα στη διάρκεια της ζωής τους, σύμφωνα με νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε σήμερα (4 Απριλίου 2023) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Περίπου το 17,5% του ενήλικου πληθυσμού – περίπου 1 στους 6 παγκοσμίως – αντιμετωπίζει υπογονιμότητα, γεγονός που δείχνει την επείγουσα ανάγκη να αυξηθεί η πρόσβαση σε οικονομικά προσιτή, υψηλής ποιότητας φροντίδα γονιμότητας για όσους την έχουν ανάγκη.
Οι νέες εκτιμήσεις δείχνουν περιορισμένη διακύμανση στην επικράτηση της υπογονιμότητας μεταξύ των περιοχών. Τα ποσοστά είναι συγκρίσιμα για χώρες υψηλού, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος, υποδεικνύοντας ότι πρόκειται για μια σημαντική πρόκληση για την υγεία παγκοσμίως. Η επικράτηση κατά τη διάρκεια της ζωής ήταν 17,8% στις χώρες υψηλού εισοδήματος και 16,5% στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
«Η έκθεση αποκαλύπτει μια σημαντική αλήθεια: η υπογονιμότητα δεν κάνει διακρίσεις», δήλωσε ο Δρ. Tedros Adhanom Ghebreyesus, Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ. «Το τεράστιο ποσοστό των ανθρώπων που επηρεάζονται δείχνει την ανάγκη να διευρυνθεί η πρόσβαση στη φροντίδα γονιμότητας και να διασφαλιστεί ότι αυτό το ζήτημα δεν θα παραγκωνίζεται πλέον στην έρευνα και την πολιτική για την υγεία, έτσι ώστε να είναι διαθέσιμοι ασφαλείς, αποτελεσματικοί και προσιτοί τρόποι για την απόκτηση της γονιμότητας για όσους το αναζητούν».
Η υπογονιμότητα εντοπίζεται στο αναπαραγωγικό σύστημα του άνδρα ή της γυναίκας, και ορίζεται από την αποτυχία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 μήνες ή περισσότερους από τακτική απροστάτευτη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να προκαλέσει μεγάλο στρες, να προσδώσει στίγμα και οικονομικές δυσκολίες, επηρεάζοντας την ψυχική και ψυχοκοινωνική ευημερία των ανθρώπων.
Παρά το μέγεθος του ζητήματος, λύσεις για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπογονιμότητας – συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) – παραμένουν υποχρηματοδοτούμενες και απρόσιτες σε πολλούς λόγω υψηλού κόστους, κοινωνικού στιγματισμού και περιορισμένης διαθεσιμότητας.
Επί του παρόντος, στις περισσότερες χώρες, οι θεραπείες γονιμότητας χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη των ανθρώπων – συχνά καταλήγοντας σε καταστροφικό οικονομικό κόστος. Οι άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για φροντίδα γονιμότητας σε σύγκριση με τους ανθρώπους σε πλουσιότερες χώρες. Το υψηλό κόστος συχνά εμποδίζει τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε θεραπείες υπογονιμότητας ή, εναλλακτικά, μπορεί να τους οδηγήσει στη φτώχεια ως συνέπεια της αναζήτησης φροντίδας.
«Εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν καταστροφικό κόστος υγειονομικής περίθαλψης μετά την αναζήτηση θεραπείας για την υπογονιμότητα, καθιστώντας αυτό ένα σημαντικό ζήτημα δικαιοσύνης και πολύ συχνά, μια παγίδα ιατρικής φτώχειας για όσους πλήττονται», δήλωσε η Dr Pascale Allotey, Διευθύντρια Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας και Έρευνας στον ΠΟΥ, και του Ειδικού Προγράμματος Έρευνας, Ανάπτυξης και Έρευνας των Ηνωμένων Εθνών στην Ανθρώπινη Αναπαραγωγή (HRP). «Οι καλύτερες πολιτικές και η δημόσια χρηματοδότηση μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την πρόσβαση στη θεραπεία και να προστατεύσουν τα φτωχότερα νοικοκυριά από την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση».
Ενώ η νέα έκθεση δίνει ικανοποιητικά στοιχεία για την υψηλή παγκόσμια επικράτηση της υπογονιμότητας, υπογραμμίζει παράλληλα μια σημαντική έλλειψη δεδομένων σε πολλές χώρες και ορισμένες περιοχές. Απαιτείται μεγαλύτερη διαθεσιμότητα εθνικών δεδομένων για την υπογονιμότητα ανά ηλικία και αιτία, για να γίνει ο ποσοτικός προσδιορισμός της υπογονιμότητας, καθώς και για να γνωρίζουμε ποιοι χρειάζονται φροντίδα γονιμότητας και πώς μπορούν να μειωθούν οι κίνδυνοι.
Πηγή άρθρου: https://www.who.int/news/item/04-04-2023-1-in-6-people-globally-affected-by-infertility
Η σχετική έρευνα: https://www.who.int/publications/i/item/978920068315
Διανύουμε την εβδομάδα Υπογονιμότητας.
1 στα 6 ζευγάρια την βιώνουν παγκοσμίως,
με σημαντικές επιδράσεις στην οικονομική, συναισθηματική,
σωματική και κοινωνική τους κατάσταση.
Χρειάζεται να αρχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά για τις εμπειρίες αυτές,
και να ζητήσουμε βοήθεια σε όλα τα επίπεδα από τις αρμόδιες Αρχές,
και ο ένας από τον άλλον, η μία από την άλλη.
Να διαλύσουμε το στίγμα, και να υποστηριχθούμε!
Μαρία – Love and Grief