12 Ιανουαρίου, και η Δράση “Για πάντα μωρά μας” συνεχίζεται! Με αφορμή τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), θα ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.
Σήμερα η ιστορία της Μαριάννας:
“Η γιαγιά μου, έχασε το μεσαίο της γιο, όταν εκείνος ήταν 5 χρονών. Με το κλάμα της και τον πόνο της μεγάλωσα κι εγώ και τη φωτογραφία του Βαγγελάκη της κρεμασμένη στο σαλόνι 92 χρόνια, ακόμα και τώρα που πέθανε η γιαγιά, η φωτογραφία του είναι εκεί. Ήταν ο φόβος μου, μη χάσω το παιδί μου…και τελικά το έχασα. Ήταν 10 μηνών ο Γιαννάκης, όταν πέθανε. Δεν ανακαλύψαμε από τι, ανακοπή την ώρα που κοιμόταν. Ήθελα τόσο να το πω στη γιαγιά μου, μόνο εκείνη θα καταλάβαινε το πόνο μου, νόμιζα, όμως είχε πάθει εγκεφαλικό και καταλάβαινε πολύ λίγα. Ξάπλωσα δίπλα της στο κρεβάτι και οι δύο μας σε εμβρυακή στάση. Της λέω, γιαγιά πέθανε ο Γιαννάκης, μέσα σε δάκρυα και αναφιλητά. Ιιιιι λέει εκείνη, μη στεναχωριέσαι παιδί μου, άλλο α κάμεις. Είπε με πλήρη διαύγεια. Σαν να μου ρίξαν ένα χαστούκι, από τη μια πώς τολμούσε να λέει κάτι τέτοιο σκεφτόμουν, από την άλλη σαν να έσπειρε ένα σπόρο ελπίδας μέσα μου. Κάτι που εκείνη τη στιγμή φάνταζε αδιανόητο. Τελικά ο σπόρος φύτρωσε μετά από 3 χρόνια και ήρθε η Αλκυόνη, τεσσάρων χρονών σήμερα!”
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Γινόμαστε η φωνή τους!
#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief