Κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή του Μαΐου, πριν την Κυριακή της Γιορτής της Μητέρας, έχει καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα μητέρων που πενθούν.
Μια σημαντική καθιέρωση των τελευταίων ετών που δίνει ορατότητα και στις μητέρες αυτές, που είμαστε μητέρες και πενθούμε ταυτόχρονα, ένας συνδυασμός πόνου που ζητά φροντίδα και αναγνώριση.
Φέτος το ορθόδοξο Πάσχα συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα μητέρων που πενθούν.
Και το σκέφτομαι τώρα πολλές μέρες, μα τι μας επιφύλαξε φέτος η ζωή, τι χρονική συγκυρία είναι αυτή, και τι συνειρμοί μπορούν να προκύψουν από αυτή τη συγκυρία…
🔶Τίμηση, ορατότητα και αναγνώριση της μητέρας που πενθεί, την ίδια μέρα που μιας άλλης μητέρας, της Μαρίας, ο γιος σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση αναστήθηκε μετά τον θάνατο
🔶Χαρά για την αναστάσιμη και γιορτινή ημέρα ταυτόχρονα με την ενθύμηση της απώλειας και του θανάτου
🔶Η νίκη της ζωής επί του θανάτου: το μήνυμα της ημέρας που φέρνει σε κάποιους ανθρώπους ελπίδα
🔶Λαμπάδες και γέλια και χαρές και γιορτινά τραπέζια μαζί με δόσιμο χώρου στην απώλεια και στον πόνο – άραγε μπορούν να κάτσουν πόνος και χαρά πλάι-πλάι;
💜Θα θυμάμαι πάντα το Πρώτο Πάσχα μετά την απώλεια του μωρού μου. Ήταν η πρώτη φορά που έκατσα στο ίδιο τραπέζι, με τους ίδιους ανθρώπους, χωρίς κοιλιά και χωρίς να συζητάμε για το πού θα βάλουμε την κούνια, ή τι θα γίνει με τη δουλειά όταν γεννήσω, κι όλα αυτά ενώ δεν μπορούσα τίποτα να φάω γιατί όλα μου μύριζαν περίεργα…
Αλλά εκείνο το Πρώτο Πάσχα ήμουν χωρίς κοιλιά. Και με αρκετά κιλά παραπανίσια που δεν τα είχα ακόμα χάσει, μήνες μετά την απώλεια, ίσως γιατί το σώμα μου δεν ήταν έτοιμο να αφήσει πίσω την εγκυμοσύνη αυτή. Και θυμάμαι που όλοι γελούσαν και πίνανε και γλεντούσαν, κι εγώ γελούσα μαζί τους αλλά μέσα μου έκλαιγα, γιατί όλα μου θύμιζαν την τελευταία φορά που είχα κάτσει στο τραπέζι αυτό, και μιλούσαμε για την καινούρια κούνια, και τώρα καμιά καινούρια κούνια, και καμιά παρηγοριά για το βουβό μου κλάμα δε χωρούσε στις συζητήσεις μας πια.
Φέτος η χρονική συγκυρία σαν κάπως να μας καλεί να δοκιμάσουμε να χωρέσουμε στο ίδιο τραπέζι όλα τα συναισθήματα.
💌Κι ας είναι Γιορτή, να καθίσει, αν έρθει, και η λύπη.
💌Κι ας είναι Γιορτή, να προσφέρουμε μια καρέκλα στη ματαίωση.
💌Κι ας είναι Γιορτή, να αφήσουμε για λίγο κάτω τα ποτήρια και να κοιτάξουμε κατάματα τη θλίψη
που στέκει απρόσκλητη στο φωτεινό, πασχαλιάτικο κατώφλι.
Χριστός Ανέστη
είναι το μήνυμα της ημέρας,
και είτε το πιστεύεις είτε όχι,
φέρει εντός του το μήνυμα αυτό
την Ανάσταση όλων των ψυχών,
δηλαδή την απελευθέρωση από ό,τι τις βαραίνει,
από ό,τι δεν τις αφήνει να κινηθούν ελεύθερες,
ελεύθερες να πάνε προς τα εκεί που χρειάζονται να πάνε,
προς τα εκεί που τις βοηθά,
που μόνο εκείνες ξέρουν πού είναι αυτό το εκεί.
Εμείς απλά χρειάζεται να τις τιμήσουμε
και να τους δώσουμε χώρο
να ακολουθήσουν τη δική τους μοναδική διαδρομή.
Και να τους κρατήσουμε και μία ευρύχωρη θέση αγάπης και κατανόησης,
στο γιορτινό τραπέζι.
Μαρία – Love and Grief
#πάσχα #ανάσταση #γιορτή #πένθος #απώλεια #θάνατος #τίμηση #παγκόσμιαημέραμητέρωνπουπενθούν #InternationalBereavedMothersDay #grief #easter #loveandgrief