Την απώλεια του μωρού μου την βίωσα πριν εξίμισι χρόνια. Κόντευα να μπω στον 8ο μήνα, και αυτός ο θάνατος άλλαξε τη ζωή μου, και την όρισε, για πρώτη φορά τόσο έντονα, σε πριν και σε μετά.

Μέχρι την εγκυμοσύνη αυτή, είχα βιώσει για χρόνια τη δευτερογενή υπογονιμότητα μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού – και με μια βιοχημική αποβολή στο ενδιάμεσο.

Μάλιστα.
Κι η θερμοφόρα στον τίτλο πού κολλάει, θα μου πεις;
Και θα ‘χεις και δίκιο.

Λοιπόν…πήρα πρόσφατα μια θερμοφόρα. Ένα βράδυ που πονούσα πολύ από την περίοδο,
τη γέμισα και κοιμήθηκα μαζί της αγκαλιά.
Κι ήταν ένας ύπνος τόσο μα τόσο γλυκός και φροντιστικός…

Κι από τότε τη γεμίζω σχεδόν κάθε βράδυ και την έχω μαζί μου στο κρεβάτι.

Και χτες, στη διαδρομή από την κουζίνα στο υπνοδωμάτιο, συνειδητοποίησα με μεγάλη έκπληξη, ότι την κράτησα στιγμιαία σαν μωρό.

Σαν το μωρό που πάντα θα μου λείπει,
αυτό που πέθανε,
αυτό της βιοχημικής αποβολής,
και όλα όσα δεν ήρθαν ποτέ.

Κρατούσα τη θερμοφόρα και η ζεστασιά της μου ξύπναγε όλη την αγάπη που θέλησα να δώσω, αλλά δεν μπόρεσα.

Που την διοχετεύω όμως με άλλους τρόπους, γιατί η αγάπη είναι ένα δοχείο που όλο δίνει και δεν αδειάζει ποτέ.

Οι κύκλοι κλείνουν,
η ζωή προχωράει,
αλλά πάντα θα υπάρχει μια θερμοφόρα
να μας θυμίζει αυτά που δεν ζήσαμε,
αυτά που λαχταρήσαμε,
αυτά που μείναν πίσω,
το πριν,
το μετά,

τη ζωή που θέλει ζεστασιά και φροντίδα,
και αποδοχή της κάθε φάσης μας,
και αγκάλιασμα των επιλογών μας,
και του υπέροχου, μοναδικού εαυτού μας,
που αγαπά, και συνεχίζει, και ελπίζει,
και γεννιέται ξανά,
ακόμα και μέσα απ’ τα πιο βαθιά σκοτάδια.

Καλή Χρονιά!

υ.γ. Να λοιπόν πού κολλάει η θερμοφόρα…
Κι αν είσαι κρυουλιάρα σαν κι εμένα, πονάς στην περίοδο και δεν την έχεις ανακαλύψει ακόμα… Χάνεις!

#newyear #pregnancyloss #lifeafterloss #grief #miscarriage #stillbirth #TFMR #termination #loveandgrief