22 Νοεμβρίου, και η Δράση “Για πάντα μωρά μας” συνεχίζεται! Με αφορμή τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), θα ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.
Σήμερα τα λόγια της Βένιας και της Κωνσταντίνας.
Ξεκινάμε με την Βένια:
“Ονομάζομαι Βένια είμαι 26 ετών και ο γιος μου πέθανε 12 ημερών στα χέρια εμένα και του άντρα μου στην ΜΕΝΝ. Τον είχαμε αγκαλιά. Γεννήθηκε πρόωρα 27εβδομάδων και δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ήταν ο πιο δυνατός ανθρωπάκος που έχω γνωρίσει. Έχει περάσει ένας χρόνος και πέντε μήνες. Και τα σχόλια βροχή: θα κάνετε άλλο, μα γιατί κλαις, δεν έγινε και τίποτα ήταν πολύ μωρό για να νιώσεις κάτι. Μα πώς μια μάνα λέει σε μια άλλη μάνα κάτι τέτοιο την ώρα που θρηνεί για το παιδί της ; Έμαθα λοιπόν ότι κανείς δεν είναι δίπλα σου όταν περνάς κάτι τέτοιο είναι ο πιο βουβός πόνος και δεν φεύγει ποτέ. Με τον καιρό ζεις με αυτόν είναι η καθημερινότητα σου στα απλά και δύσκολα στις χαρές και στις λύπες. Είναι ο Σταύρος μου, ο μεγάλος μου γιος και εύχομαι να είναι περήφανος για την μαμά και τον μπαμπά του και για αυτά που μας δίδαξε 12 μέρες στην ΜΕΝΝ για την δύναμη και τη θέληση που μπορεί να χει κάποιος τόσο μικρούλης. Σ’ αγαπάμε πολύ”Και συνεχίζουμε με την Κωνσταντίνα:
“Δεν ξέρεις πότε θα σε βρει το κακό. Να περιμένεις με χαρά και ανυπομονησία το νέο μέλος και η ζωή να σε κερνάει θάνατο.
Και μετά;
Μετά η ζωή συνεχίζεται! Έτσι δεν λένε; Πώς συνεχίζεται όμως το μαθαίνεις μόνος σου.
Συνεχίζεις λοιπόν κι εσύ.
Περπατάς ανάμεσα στον κόσμο χαμογελαστή με την οικογένειά σου και ο κόσμος λέει τα δικά του με βάση αυτό που βλέπει. Άλλωστε, αυτός ξέρει τι είναι το καλύτερο για εσάς. <<Μόνο ένα παιδί έχετε; Να κάνεις κι άλλο τώρα που είσαι μικρή>>,<<Μην κοιτάς εσύ που έχεις μόνο ένα. Ρώτα κι εμάς>>.
Κι εσύ απλά κουνάς το κεφάλι γιατί ξέρεις τι θα ακολουθήσει μόλις τους πεις πως το δεύτερο παιδί σου πέθανε. Ξέρεις πως το ένα και μοναδικό παιδί σου, που πριν λίγο βρέθηκε ανεπαρκές να ολοκληρώσει την οικογένειά σας, τώρα είναι υπεραρκετό γιατί: <<Ευτυχώς που έχεις ένα, σκέψου άλλες που δεν έχουν κανένα>>, <<Μικρή είσαι,θα κάνεις άλλο>>.
Λες και αν κόψεις όλα σου τα δάχτυλα ο πόνος θα είναι διαφορετικός από το ένα δάχτυλο στο άλλο.
Σχεδόν 2 χρόνια μετά ο πόνος της απώλειας έχει αλλάξει αλλά υπάρχει ακόμα. Αυτό το μωρό υπήρξε και είναι μέλος της οικογένειάς μας. Αυτή είναι η δική μας όμορφη οικογένεια, είτε αρέσει στον κόσμο, είτε όχι.
Και δεν πειράζει!
Κωνσταντίνα ”
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Γινόμαστε η φωνή τους!
#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief