28 Νοεμβρίου, και η Δράση “Για πάντα μωρά μας” συνεχίζεται! Με αφορμή τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), θα ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.
Σήμερα τα λόγια της Καλλιόπης και της Γιώτας.
Ξεκινάμε με την Καλλιόπη:
“Με ενοχλεί να με ρωτάνε αν είμαι έγκυος.
Με έχουν πληγώσει βαθιά όσοι μου είπαν ότι είμαι νέα θα κάνω άλλο…
Με πλήγωσε που μου είπαν ότι αφού δεν πρόλαβα να το πάρω αγκαλιά είναι καλύτερα.. κάνεις δεν με ρώτησε πόσες φορές είχα ονειρευτεί αυτή την στιγμή που τελικά δεν έζησα ως τώρα κ κάνεις δεν σκέφτηκε ότι αυτό μήνες τώρα είναι ο εφιάλτης μου τις νύχτες.
Με πλήγωσε που μου περιορίζουν το χρονικό διάστημα που εκείνοι θεωρούν ικανό να ξεχάσω κ να πάω παρακάτω.
Με ενοχλεί όσο κ να θέλω να σέβομαι την απώλεια κάθε ανθρώπου, γιατί είναι σημαντική η απώλεια κάθε ανθρώπου, να με συγκρίνουν με την περίπτωση γυναικών που χάσανε τα παιδιά τους στο πρώτο τρίμηνο γιατί το δικό μου παιδί ήταν πάνω από τρία κιλά κ χάθηκε λίγες μέρες πριν μας γεμίσει ευτυχία. Ήταν έτοιμα τα πάντα και ο ερχομός του μας έφερε ένα ατελείωτο πόνο, τελικά μόνο πόνο σε ψυχή και σώμα, απόγνωση, φόβο, θλίψη… και πολλά ακόμη δύσκολα διαδικαστικά θέματα που δεν θέλω να αναφέρω.
Τέλος, γιατί δυσκολεύομαι να περιορίσω το λόγο μου, θα ήθελα να πω δυο λόγια για τον άντρα μου κ πατέρα του παιδιού μου… Όλοι ρωτάνε εμένα πότε θα πάμε παρακάτω μέχρι τώρα κανείς εκείνον.
Πολλοί ξεχνάνε να πούνε να πάμε παρακάτω…
Μου μιλάνε για μένα μόνο.
Ξεχνάνε μερικές φορές να ρωτήσουν πώς το βιώνει…
Πολλά ξεχνάνε οι άνθρωποι.
Μερικοί έχουν λίγο πλάκα όταν ρωτάνε αν έχουμε επαφές.
Δεν ξέρω αν περιμένουν όντως απάντηση.
Ευχαριστώ θερμά το θεό που έχω αυτόν τον άνθρωπο δίπλα μου.
Αυτός ο άνθρωπος με Α κεφαλαίο όπως και τ’ όνομα του, είναι ο άντρας Μου κ πάντα θα είναι ο πατέρας του εμβρύου μας. Ήταν το πρώτο μας κ θα είναι πάντα η πρώτη μεγάλη απώλεια μας. Ήταν ο πρώτος καρπός του έρωτα μας αυτό το έμβρυο κ για όσα πρόλαβα να ζήσω μαζί τους είμαι ευγνώμων.
Όλα καλά! Θα ξανά προσπαθήσεις!!! ..με πόνεσε τότε αυτή η φράση… Όχι δεν έχασα τα κλειδιά μου να βγάλω αλλά ή να καλέσω κλειδαρά.
Χάσαμε το παιδί μας με αιφνίδιο ενδομήτριο θάνατο κ αποδείχθηκε ότι σε όλες τις εγκυμοσύνες υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο να συμβεί στο ποσοστό 3/%.
…είμαι τυχερή που είμαι εδώ ανάμεσα σας.
Δεν μου αρέσει να με ρωτάνε πότε θα “βάλω μπρος”… πόσο κακή είναι αυτή η φράση… Θεέ μου. Όχι δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι γι’ αυτό. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα…
Ένα τελευταίο ευχαριστώ στις οικογένειες μας & τους ανθρώπους που μας αγκάλιασαν με αγάπη!
Εννοείται θα ξαναπροσπαθήσουμε!!”
Και συνεχίζουμε με την ιστορία της Γιώτας:
«Μια μικρή αράχνη, με κόπο ανεβαίνει …..», αυτό της τραγουδούσαμε της Μαρίας-Στυλιανής μας, του δικού μας αγγέλου, στη ΜΕΝΝ, για 19 μερόνυχτα ,που ήρθε στη ζωή μας πολύ πρόωρα, μόλις 26 εβδομάδων! Δεν τη χάρηκα την εγκυμοσύνη μου, αιμορραγία από το πρώτο τρίμηνο, στο κρεβάτι καθηλωμένη σχεδόν μέχρι τον τέταρτο μήνα, φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα όλους αυτούς τους μήνες κ εκεί που λέω ότι τώρα όλα θα πάνε καλά σηκώθηκα ,άρχισα να περπατάω, να τη ζω όπως τόσα χρόνια την ονειρευόμουν, ήρθε η Β´ Επιπέδου, που μας έστειλε για εσπευσμένη περίδεση, για να αποφύγουμε τον πρόωρο τοκετό, που τελικά δεν αποφύγαμε !!10 Σεπτέμβρη μπήκα με λοίμωξη στο μαιευτήριο όπου κ 15/9 γέννησα φυσιολογικά στις 26 εβδομάδες τον μικρό μου άγγελο, τη Μαρία -Στυλιανή μας!! Δεν έχω την ανάγκη να περιγράψω αυτές τις δύσκολες για εμάς ημέρες, αυτό είναι ένα δικό μας κομμάτι, που θα το κουβαλάμε πάντα μέσα μας ,αυτό όμως που έχω την ανάγκη να μοιραστώ κ να βγάλω από μέσα μου, μετά από τα τόσα χρόνια της απώλειας, είναι φράσεις όπως αυτές ,που άκουσα μετά στην προσπάθεια κάποιων να απαλύνουν τον πόνο μας: « Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει, ίσως έγινε για καλύτερα γιατί αν συνέχιζε να ζει ,αργότερα να είχε το παιδί κ εσείς πολλά προβλήματα» Και αν δεν είχε; Και αν όλα πήγαιναν καλά ;Κανείς δε ξέρει πιο είναι το καλύτερο για τον καθένα μας……Σας ευχαριστώ για τα μοιράσματα μας!!! Σε αγαπώ μικρή μου αραχνούλα παντοτινά! Γιώτα”
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Γινόμαστε η φωνή τους!
#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief