31 Οκτωβρίου, και διανύουμε τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια).
Όλο τον Οκτώβριο θα ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.
Σήμερα τα λόγια της Γεωργίας, της Έλενας και του Κώστα
Ξεκινάμε με την Γεωργία:
“Μετά από πολλά χρόνια μαθαίνω ότι είμαι έγκυος…στην 10η εβδομάδα Ω τι θαύμα !!!! Ομοζυγωτικά δίδυμα και οι φωνές όλων ακούγονται μέχρι σήμερα στα αυτιά μου! Η χαρά δεν κράτησε πολύ γιατί λίγες εβδομάδες αργότερα ξεκίνησε ο μεγαλύτερος Γολγοθάς της ζωής μας! Σύνδρομο μετάγγισης διδύμων και στην 20η εβδομάδα μετά από 7 εβδομάδες αγωνίας, επείγουσα εισαγωγή στο χειρουργείο, χωρίς νάρκωση μιας και δεν υπήρχε ούτε λεπτό για χάσιμο αφού χάναμε τη ζωή μας και οι τρεις, θανάτωση με λέιζερ του ενός καθόλα υγιέστατου μωρού. Η αγωνία θα τα καταφέρει ή όχι αυτό που έμεινε συνεχίστηκε μέχρι την 38η εβδομάδα όπου γεννήθηκε το μικρό μας θαύμα υγιέστατο μετά τον εφιάλτη που πέρασε! Μαζί γεννήθηκε και το νεκρό, πανομοιότυπο, αδερφάκι της το οποίο αντί για το κρεβατάκι του κατέληξε σε ένα μικρό κουτάκι κάτω από το χώμα σε ένα νεκροταφείο για παιδάκια…ημέρα χαράς και θλίψης μαζί η ημέρα γέννησης τους.
Μεταξύ όλων των άλλων φράσεων που λέγονται από αμηχανία, ανιδεότητα ή απλά ανοησία είναι ότι είμαι τυχερή που έζησε ΚΙ ΑΥΤΟ το ένα και δεν πέθαναν και τα δύο…λες και το μη χείρον βέλτιστον στην περίπτωση του πένθους και του θρήνου εμένα θα με βοηθήσει. Ναι αισθάνομαι τυχερή και ευλογημένη που έζησε και τα κατάφερε όμως τι ακριβώς είναι αυτό που περιμένει να ακούσει μια μαμά που θρηνεί ; Ή μήπως δεν περιμένει να ακούσει αλλά απλά να ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΙ; Τον πόνο της, τα δάκρυα της, να μοιραστεί την έκρηξη της ψυχής της και όχι να ακούσει ή να την καταλάβουν γιατί δεν μπορεί να καταλάβει όποιος δεν έχει ζήσει! Να μοιραστεί για να μαλακώσει ο πόνος έστω εκείνη τη μοναδική στιγμή! Και μετά ας έρθει πάλι πιο δυνατός να την κόψει στα δύο. Αρκεί που θα υπάρχουν αυτές οι μικρές στιγμές που μπορεί να ακουμπήσει και να μοιραστεί! Αυτές οι τόσο δα μικρές αναλαμπές που θα τη φέρουν πιο κοντά στο μωρό που δεν πρόλαβε να ζήσει! Τουλάχιστον έτσι θα νιώσει εκείνη!”
Και συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε για σήμερα με τα λόγια της Έλενας και του Κώστα:
“Από τότε που χάσαμε το γιό μας, στον 9ο μήνα, νιώθουμε σα να ζούμε σε μια άλλη ζωή-Γη.
Ήταν και είναι τόσο σκληρό και δύσκολο…. ένιωσα πως ένας διακόπτης στον εγκέφαλο μου θέλει να κάνει κλικ και να περάσει στην τρέλα.
Γνωρίζουμε πως ποτέ δε θα γίνουμε όπως ήμασταν πριν.
Ήταν σα να προσπαθούσαμε να «αποδείξουμε ότι έχουμε δικαίωμα στο πένθος»…Δεν το έζησες, δεν το γνώρισες, δεν το κράτησες, δεν πειράζει, η άλλη που το έχασε γεννημένο τι να πει; θα το ξεχάσεις, είσαι υγιής, είσαι δυνατή, έχεις τον άντρα σου, έχεις τη γυναίκα σου, θα κάνετε άλλο, είσαστε νέοι, να είσαι δυνατός, να σταθείς στη γυναίκα σου, να είσαι βράχος, αυτή περνάει τα δύσκολα, σε θέλει γενναίο……..Δε θέλουμε συμβουλή, αν μπορείς απλά άκουσε….χωρίς να μιλήσεις και κάνε αγκαλιά, ίσως αν μπορείς να κλάψουμε μαζί. Αν δε μπορείς είναι εντάξει, άφησε μας……μη μας τραυματίζεις άλλο.
Αυτή η μεγάλη ψυχή και οι επόμενες μας δίδαξαν χωρίς να μας μιλήσουν καν με το στόμα. Προσπαθώ να βρίσκω το φως. Μπαίνω στα πιο σκοτεινά κομμάτια, πλέον δε με φοβίζουν, έχει πόνο, θρήνο, θλίψη, μοναξιά. Μέσα από εκεί όμως βγαίνω αληθινά ζωντανή, με περισσότερο φως και όρεξη για ζωή.
Δε μας πέρασε:
-Όταν πέρασε ο καιρός
-Όταν με μεγάλη ευγνωμοσύνη υποδεχθήκαμε στη ζωή μας την κόρη μας.
Και όχι δεν ήταν μη επώδυνες οι επόμενες απώλειες πρώτου τριμήνου.
Είναι όλα αυτά παιδιά μας, τα λατρεύουμε, μας λείπουν και συνεχίζουμε να πονάμε με την απουσία τους.
Τιμάμε αυτές τις ψυχές με μικρές ιεροτελεστίες κι αυτό μας ανακουφίζει, μας συνδέει και μας ενθαρρύνει.
Μαμά Έλενα και μπαμπάς Κώστας 3+ φευγαλέων ψυχών. ”
#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Ας γίνουμε η φωνή τους!
Ο Οκτώβριος τελειώνει αλλά οι ιστορίες είναι πολλές, και η δράση συνεχίζεται!
Λάβε κι εσύ μέρος! Στείλε μου email στο maria@loveandgrief.gr ή δες εδώ πώς