16 Ιανουαρίου, και ακόμα μια ιστορία στα πλαίσια της Δράσης “Για πάντα μωρά μας”! Με αφορμή τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.

Σήμερα η ιστορία της Σταυρούλας:

“Ίσως όλα να έγιναν για καλό! “, “μπορεί αν ζούσε να είχε σοβαρά προβλήματα” 

Αυτά ήταν λόγια “παρηγοριάς” από φίλες μου! Τι ακριβώς έγινε για “καλό”? 

“Για Καλό” ήταν που βρέθηκα στο νοσοκομείο με το μωρό στην κοιλιά μου νεκρό στις 17 εβδομάδες κύησης κι εγώ με 40 πυρετό σε σηψαιμικό σοκ?! 

“Για καλό” ήταν που νοσηλεύτηκα 11μερες εκ των οποίων 6 στη ΜΕΘ με το κορμί ταλαιπωρημένο απ’ την απόξεση, τις επανειλημμένες αιμοληψίες, τις διάρροιες, τις κρίσεις και τις κατακλίσεις, το μόνιμο οξυγόνο, τον ουροκαθετήρα, τους ορούς, την μετάγγιση? 

” Για καλό” ήταν να παλεύω για να κρατηθώ στη ζωή χωρίς να έχω το δικαίωμα να θρηνήσω τον Σωτηράκη μου γιατί είχα χρέος να ξανασταθώ στα πόδια μου και να γυρίσω σπίτι όρθια κι όχι σε “κουτί” στον 2χρονο γιο μου? 

“Για καλό” ήταν που ο άντρας μου σωριαζόταν έξω απ’ τα επείγοντα όταν οι γιατροί του λέγανε να είναι έτοιμος “για το χειρότερο”? 

“Για καλό” ήταν που ο άντρας μου είδε μια στιγμή το μικρούλι μωρό μας και το αποχαιρέτισε για πάντα?

 Όχι τίποτα δεν ήταν για καλό ούτε εκείνη ούτε την επόμενη φορά! Οι πληγές στο κορμί μου έκλεισαν και τα μωρά μου φτερουγίζουν πάνω απ’ το κεφάλι μου! 

Ακούω τα γελάκια τους πάνω απ’ την κούνια της αδερφής τους! 

Γιατί το “ουράνιο τόξο” μου ήρθε…” 

Είμαστε οι γονείς της απώλειας.

Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.

Γινόμαστε η φωνή τους!

#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief