13 Ιανουαρίου, και η Δράση “Για πάντα μωρά μας” έφτασε στο τέλος της! Από τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), και μέχρι σήμερα ανέβηκαν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.

Σήμερα κλείνουμε τον κύκλο αυτό, με τα λόγια-ένα ποίημα της Σοφίας:

Μια προσευχή 

Αίμα ζεστό και μητρικό

για το χαμένο μου παιδί

γι’ αυτό που πήραν οι γιατροί

πριν το γεννήσω

Δε σε αγκάλιασα ποτέ

γάλα δε σου ‘δωσα να πιεις  

στο στήθος μου να κοιμηθείς

να σε φροντίσω

Ήμουνα έγκυος δυο μηνών

ήσουνα τρία εκατοστά

και η μεγάλη σου καρδιά

πια δε χτυπούσε

Και η μεγάλη σου αδελφή

σε περιμένει από καιρό

Και την αλήθεια θα της πω

που με ρωτούσε

Και από κείνο το πρωί

κλαίω για σένα σαν παιδί

κι όλα τα δάκρυα μαζί  

δε θα σε φέρουν  

Δε θα σε φέρουν στη ζωή

σου λέω μία προσευχή  

αφού εγώ δεν είμ’ εκεί,

που μεταφέρουν

όλα τ’ αγέννητα παιδιά

σαν το δικό μου το νεκρό

Σήμερα πέθανα κι εγώ

στην ίδια μήτρα

Όταν θα έρθω να σε βρω,

μπορεί να έχω άλλο μωρό

μα δεν ξεχνώ πως σου χρωστώ

μια καληνύχτα

Η μαμά σου,

Σοφία Σταμπολίτη

Είμαστε οι γονείς της απώλειας.

Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.

Γινόμαστε η φωνή τους!

#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief