Θα πήγαινε τρίτη τώρα; Tετάρτη; Θα άλλαζε δόντια, για να πάει στο μεγάλο σχολείο, πρωτάκι;

Όταν μου είπαν “Λυπάμαι, δεν βρίσκω καρδιακό παλμό”, δηλαδή ότι το μωρό μου πέθανε, δεν το άκουσα. Δεν κατάλαβα, δεν ήθελα να καταλάβω τι μου λέγανε.

Είσαι δυνατή! - Να είσαι δυνατή! Δύο φράσεις που ακούμε συχνά μετά από αποβολή εγκυμοσύνης, ή άλλου είδους απώλεια εγκυμοσύνης.

Είμαι η Μαρία, γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα όπου και κατοικώ. Καταγωγή έχω από την Λευκάδα, την οποία λατρεύω.

Μια ιστορία απώλειας εγκυμοσύνης - η ιστορία της Αργυρώς

Στα επόμενα είκοσι λεπτά, μια μητέρα που πονάει, με τρόμο, δυσπιστία και αγωνία, θα δώσει μια τελευταία ώθηση και το σιωπηλό, νεκρό μωρό της θα γεννηθεί.

Ένα τηλέφωνο στη μέση του δάσους θα σε φέρει κοντά με τους αγαπημένους σου που δεν είναι πια εδώ

Παραπονιέμαι γιατί και αυτή η φάση της ζωής μου είναι ζόρικη. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω ξεπεράσει τις απώλειές μου. Γιατί είμαι για πάντα η μητέρα τους και θα θυμάμαι πάντα τη χαρά της ύπαρξής τους, και τον πόνο του θάνατου τους.

Οι γονείς που θρηνούν τον θάνατο του μωρού τους, ενθαρρύνονται να δουν και να κρατήσουν τα μωρά τους - και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και να τα φέρουν στο σπίτι.

Για όλες τις γυναίκες που δε χωράνε στα στερεότυπα που μας έχουν φορέσει. Για όλη την ομορφιά μας που ψάχνει τρόπους να λάμψει.