Τα μωρά-ουράνια τόξα είναι μια απόλυτη ευλογία, αλλά δεν αποτελούν την οριστική επιδιόρθωση μιας θλιμμένης καρδιάς.

Κι έφτασε και το καλοκαίρι. Αυτό το καλοκαίρι που θα κράταγες το μωρό σου στα χέρια σου. Αλλά η πραγματικότητα έφερε τα πάνω κάτω. Κι ενώ έξω ο ήλιος λάμπει, σε σένα όλα μοιάζουν σκοτεινά.

Γεννιέσαι αγκαλιά μαζί με την απώλεια-το πρώτο κλάμα σου είναι ο θρήνος για τη χαμένη ασφάλεια της μήτρας. Μα κανείς, και τίποτα, δε σε προετοιμάζει για την απώλεια του μωρού σου.

Για όλες τις γυναίκες που δε χωράνε στα στερεότυπα που μας έχουν φορέσει. Για όλη την ομορφιά μας που ψάχνει τρόπους να λάμψει.