Η ομορφιά αυτού του κόσμου μπορεί να γιατρέψει τις πληγές μας.

Η ανάληψη της ευθύνης της εμπειρίας μου μού επέτρεψε να τιμήσω όσα είχα περάσει και όσα χρειαζόμουν για να θεραπευτώ.

Εξαρτάται από το πώς το βλέπεις, αλλά πραγματικά είμαι μητέρα από τον Απρίλιο του 2016 όταν έλαβα το πρώτο μου θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Μια αποβολή και μια θνησιγένεια αργότερα, ήμουν ακόμα μητέρα, μόνο που είχα άδεια χέρια.

Ομάδες στήριξης στην υπογονιμότητα, στην προωρότητα, στην αποβολή, σε θνησιγένεια, σε διακοπή κύησης, σε άμβλωση. Σπάμε τη μοναξιά, αλληλοστηριζόμαστε, αγκαλιαζόμαστε.

Μια γυναίκα που έχει βιώσει αποβολή εμβρύου, βιώνει τη μοναξιά των Χριστουγέννων εν μέσω πανδημίας, ψάχνοντας να βρει τη χαμένη θαλπωρή των παιδικών της χρόνων.

Αποβολή και ενδομήτριος θάνατος στη Νεολιθική Εποχή και στην Αρχαιότητα. Πώς ήταν τα πράγματα τότε? Μπορούμε να μάθουμε κάτι για το σήμερα, από το χτες?

Το καλοκαίρι το αποχαιρετήσαμε, κύλησε σαν νερό. Κι είχε τόσα πολλά μέσα του. Είχε φωτιές, είχε πόνο, είχε ομορφιά, είχε δυσκολία, βουτιές σε θάλασσες και σε παγωτά, είχε όμως και σκοτάδι.