"Για Καλό" ήταν που βρέθηκα στο νοσοκομείο με το μωρό στην κοιλιά μου νεκρό στις 17 εβδομάδες κύησης κι εγώ με 40 πυρετό σε σηψαιμικό σοκ?! 

Η Δράση “Για πάντα μωρά μας” έφτασε στο τέλος της! Από τον Οκτώβριο ανέβηκαν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.

Η γιαγιά μου, έχασε το μεσαίο της γιο, όταν εκείνος ήταν 5 χρονών. Με το κλάμα της και τον πόνο της μεγάλωσα κι εγώ και τη φωτογραφία του Βαγγελάκη της κρεμασμένη στο σαλόνι 92 χρόνια.

Γνώρισα τον άντρα μου 38, παντρεύτηκα 39 έμεινα έγκυος με την πρώτη στα 40, η απόφαση για δεύτερο παιδί ήρθε στα 46 που πάλι έμεινα έγκυος με την πρώτη. Αυτή τη φορά όμως κατέληξε σε αποβολή την 9η εβδομάδα κύησης.

Δύο χρόνια πριν κάπου μέσα στον πανικό του κόβιντ έζησα την μεγαλύτερη απώλεια μου. Είχαν προηγηθεί 1 σπερματέγχυση και 4 εξωσωματικές.

Μετά από 10 χρόνια προσπαθειών και μετά από μια επιτυχημένη εξωσωματική είχε έρθει επιτέλους η σειρά μας να νιώσουμε τι σημαίνει ΕΛΠΙΔΑ..

Και σήμερα είμαι περήφανη πλέον! Για εκείνον τον μικρό μαχητή που πάλευε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο να κρατηθεί και για μένα που στάθηκα πιο ψηλά από όσο άντεχα!

Σας αγαπώ πολύ, σας σκέφτομαι κάθε μέρα Αγγελάκια μου και δεν θα σας ξεχάσω ποτέ, η Μαμά σας.

Η Αλεξάνδρα και ο Άκης καταθέτουν την αλήθεια τους, σε δύο ακόμα ιστορίες απώλειας εγκυμοσύνης

Χρωμοσωμικές ανωμαλίες και αποβολή στην 19η εβδομάδα κύησης. Οι ιστορίες είναι πολλές, ας τις ακούσουμε