Φέτος τον Αύγουστο κλείσανε 6 χρόνια από τότε που πέθανε το μωρό μου εντός μου. Και για πρώτη φορά, πήγαινα προς τον τάφο χαρούμενη. Ναι, χαρούμενη.

Όταν το πένθος μας χτυπά την πόρτα, συχνά δεν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό. Πώς να προετοιμαστείς για τον θάνατο;

Το πένθος στα αγγλικά είναι grief. Η μετάφρασή του στα ελληνικά όμως, είναι θλίψη και πένθος, και τα δύο. Και πάντα μου έκανε εντύπωση αυτό.

Όταν μου είπαν “Λυπάμαι, δεν βρίσκω καρδιακό παλμό”, δηλαδή ότι το μωρό μου πέθανε, δεν το άκουσα. Δεν κατάλαβα, δεν ήθελα να καταλάβω τι μου λέγανε.

Μια μεγάλη και δυνατή επιστολή για το πένθος, που αξίζει να διαβάσεις

Ένα τηλέφωνο στη μέση του δάσους θα σε φέρει κοντά με τους αγαπημένους σου που δεν είναι πια εδώ

Μήπως είμαστε αναλφάβητοι στο πένθος; Ας το παραδεχτούμε, μετά από θάνατο αγαπημένου προσώπου, χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας.

Η ανάληψη της ευθύνης της εμπειρίας μου μού επέτρεψε να τιμήσω όσα είχα περάσει και όσα χρειαζόμουν για να θεραπευτώ.

Μια γυναίκα που έχει βιώσει αποβολή εμβρύου, βιώνει τη μοναξιά των Χριστουγέννων εν μέσω πανδημίας, ψάχνοντας να βρει τη χαμένη θαλπωρή των παιδικών της χρόνων.

Κι έφτασε και το καλοκαίρι. Αυτό το καλοκαίρι που θα κράταγες το μωρό σου στα χέρια σου. Αλλά η πραγματικότητα έφερε τα πάνω κάτω. Κι ενώ έξω ο ήλιος λάμπει, σε σένα όλα μοιάζουν σκοτεινά.