Μια μεγάλη και δυνατή επιστολή για το πένθος, που αξίζει να διαβάσεις

Ένα τηλέφωνο στη μέση του δάσους θα σε φέρει κοντά με τους αγαπημένους σου που δεν είναι πια εδώ

Μήπως είμαστε αναλφάβητοι στο πένθος; Ας το παραδεχτούμε, μετά από θάνατο αγαπημένου προσώπου, χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας.

Η ανάληψη της ευθύνης της εμπειρίας μου μού επέτρεψε να τιμήσω όσα είχα περάσει και όσα χρειαζόμουν για να θεραπευτώ.

Μια γυναίκα που έχει βιώσει αποβολή εμβρύου, βιώνει τη μοναξιά των Χριστουγέννων εν μέσω πανδημίας, ψάχνοντας να βρει τη χαμένη θαλπωρή των παιδικών της χρόνων.

Κι έφτασε και το καλοκαίρι. Αυτό το καλοκαίρι που θα κράταγες το μωρό σου στα χέρια σου. Αλλά η πραγματικότητα έφερε τα πάνω κάτω. Κι ενώ έξω ο ήλιος λάμπει, σε σένα όλα μοιάζουν σκοτεινά.

Γεννιέσαι αγκαλιά μαζί με την απώλεια-το πρώτο κλάμα σου είναι ο θρήνος για τη χαμένη ασφάλεια της μήτρας. Μα κανείς, και τίποτα, δε σε προετοιμάζει για την απώλεια του μωρού σου.

Μαζί με τη φυσική πανδημία, ο κορονοϊός προκαλεί και μια πανδημία πένθους. Αυτό νιώθουμε όλοι μας τώρα – πένθος. Και είναι σημαντικό να το αναγνωρίσουμε.

Πώς οι γιορτές στην εποχή του Covid μπορούν να σταθούν ως εφαλτήριο για μια νέα θεώρηση στον τρόπο ζωής μας. Του Καναδού ψυχοθεραπευτή Matt Licata