Στα επόμενα είκοσι λεπτά, μια μητέρα που πονάει, με τρόμο, δυσπιστία και αγωνία, θα δώσει μια τελευταία ώθηση και το σιωπηλό, νεκρό μωρό της θα γεννηθεί.
Στα επόμενα είκοσι λεπτά, ένας πατέρας, σοκαρισμένος και έκπληκτος, θα παρακολουθεί το άψυχο παιδί του, τέλειο αλλά χωρίς πνοή, να φασκιώνεται με προσοχή.
Θα κοιτάζει καθώς ο γιατρός θα ρωτά αμήχανα και άβολα την βαθιά θλιμμένη σύζυγό του αν θέλει να πάρει αγκαλιά αυτή την άψυχη μορφή.
Η μητέρα, μούσκεμα από τα δάκρυα, τον ιδρώτα και το αίμα, θα τρέμει, θα σπάσει, και θα πάρει δειλά, το μωρό της στην αγκαλιά της.
Και οι δύο γονείς θα αισθάνονται εντελώς απροετοίμαστοι και τρομερά μόνοι.
Στα επόμενα είκοσι λεπτά, ο μεγαλύτερος αδερφός αυτού του μωρού, θα ζήσει για εβδομάδες, ίσως και μήνες τα δύσκολα και εναλλασσόμενα συναισθήματα των γονιών του.
Θα αναρωτηθεί γιατί η μαμά κλαίει, ή φωνάζει χωρίς λόγο.
Θα αναρωτιέται γιατί ο μπαμπάς δεν γυρίζει πια εγκαίρως από τη δουλειά ή γιατί κάθεται πιο συχνά από ποτέ, για ώρες, να μαστορεύει στην αποθήκη.
Ναι, σε δεκαπέντε λεπτά από τώρα, ένας δικός της άνθρωπος θα πει σε αυτή τη μητέρα να μην στενοχωριέται, γιατί τουλάχιστον έχει το μεγαλύτερο παιδί της.
Κι ένας άλλος άνθρωπος θα σκεφτεί να πει στους γονείς ότι μπορούν να προσπαθήσουν ξανά.
Ο ταραγμένος πατέρας θα προσπαθήσει να προστατεύσει την μητέρα από τον αυξανόμενο πόνο, τον θυμό, την σύγχυση.
Θα προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει την θλίψη του, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει την δική της.
Το μωρό που θα γεννηθεί δεν θα χρειαστεί καθισματάκι αυτοκινήτου.
Επιστρέφοντας στο σπίτι από το νοσοκομείο, η γέννηση που μόλις προηγήθηκε δεν θα είναι στις κουβέντες των επισκεπτών που φέρνουν στην οικογένεια ένα ζεστό γεύμα.
Σε δώδεκα λεπτά από τώρα, ένα ηφαίστειο συναισθημάτων, έντασης και απόγνωσης θα δημιουργηθεί στις καρδιές αυτών των γονιών.
Η μητέρα θα αναρωτηθεί γιατί όλοι όσοι γνωρίζει και αγαπά απαιτούν από αυτήν να γυρίσει τόσο επιδεικτικά την πλάτη στα συναισθήματα της θλίψης και της απώλειας.
Θα στραφεί εναντίον εκείνων που αγαπά καθώς βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον εαυτό της, προσπαθώντας να γλείψει τις πληγές της ενώ γεμίζει με δυσαρέσκεια που την αγνοούν και την παραβλέπουν.
Ο επιζών αδερφός – τον θυμάστε;
Σε δέκα λεπτά, δεν θα το ξέρει, αλλά τα πλάνα των ερχόμενων ημερών θα σβηστούν μονομιάς.
Μετά από ένα Σαββατοκύριακο που θα κρυφτεί ήσυχα στην κρεβατοκάμαρά του, ακούγοντας τους ήχους του κλάματος, τους ψιθύρους και τις φωνές από τους γονείς του, θα επιστρέψει στο σχολείο τη Δευτέρα, μπερδεμένος και μόνος.
Θα αναρωτηθεί αν οι φίλοι του πιστεύουν ότι είναι περίεργος, αν οι γονείς του έκαναν λάθος ή αν πλήγωσε με κάποιο τρόπο τη μαμά του, ή αν έκανε κάτι ο ίδιος που να οδήγησε στον θάνατο της μικρής του αδερφής.
Θα αρχίσει να αναρωτιέται αν οι γονείς του τον αγαπούν. Ή αν θα έπρεπε.
Σε πέντε λεπτά από τώρα, κάθε άτομο στην οικογένεια θα αμφισβητήσει τον Θεό, θα αμφισβητήσει τη ζωή, θα αμφισβητήσει το νόημα της ύπαρξης.
Θα νιώσουν ότι οι άλλοι γύρω τους τους πιέζουν να προχωρήσουν και να ξεχάσουν. Να ξεχάσουν ότι το παιδί τους δεν ζει.
Θα νιώσουν ότι οι άλλοι γύρω τους δεν θέλουν να μετράνε το παιδί τους. Επειδή κανείς άλλος δεν το γνώρισε, ότι το παιδί τους δεν χρειάζεται να μετράει.
Αυτοί οι γονείς, αυτή η μητέρα και ο πατέρας, θα κοιτάξουν το πακέτο τυλιγμένο σε μια κουβέρτα νοσοκομείου και θα αναρωτηθούν τι να το κάνουν.
Θα φανταστούν ότι το να σπρώξουν αυτό το πακέτο μακριά, να μην κοιτάξουν, να μην αγγίξουν, θα τους βοηθήσει να προχωρήσουν πιο γρήγορα.
Θα τους βοηθήσει να ξεχάσουν.
Αλλά σε τρία λεπτά, οι καρδιές τους θα είναι τόσο βαριές που δεν θα μπορούν να κουνηθούν.
Θα σταθούν εκεί, εκείνη τη μικρή στιγμή, κρατώντας το άψυχο μωρό τους.
Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες,
71 μητέρες σήμερα θα φέρουν στον κόσμο ένα νεκρό μωρό.
71 οικογένειες θα αλλάξουν για πάντα, η ψυχική τους υγεία, οι σχέσεις τους, θα διαταραχθούν.
Το τραύμα αυτού του σιωπηλού πένθους θα επηρεάσει κάθε μέλος της.
Και οι 71 από αυτές τις οικογένειες πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνες. Ότι υπάρχει ελπίδα. Ότι υπάρχει επούλωση.
Κάθε είκοσι λεπτά γεννιέται ένα νεκρό μωρό, μόνο στις ΗΠΑ.
Και πολύ-πολύ πιο συχνά, μια γυναίκα βιώνει αποβολή.
Συμβαίνει,
εδώ και τώρα.
Πείτε στους αγαπημένους σας, στους συναδέλφους σας, στους γείτονές σας, στους γιατρούς σας, στους θρησκευτικούς ηγέτες σας, ότι η απώλεια εγκυμοσύνης μετράει.
Πες τους ότι η απώλεια εγκυμοσύνης είναι μόνο η αρχή μιας μακρόχρονης διαδικασίας πένθους που δεν τελειώνει, αλλά μεταλλάσσεται και σε συντροφεύει στην εξέλιξή σου, ενώ ψάχνεις να ανανοηματοδοτήσεις την ζωή μετά από αυτήν.
Πες τους ότι ακόμα και η πιο πρώιμη αποβολή, η οποιαδήποτε απώλεια, όπως και για οποιονδήποτε λόγο και να έγινε, αξίζει να τιμηθεί.
Πες τους, πες τους τώρα:
Ότι η απώλεια εγκυμοσύνης
είναι και αυτή,
μια γέννα.
.
.
.
Ελεύθερη μετάφραση-προσαρμογή από εδώ
#αποβολή #θνησιγένεια #απώλειαεγκυμοσύνης #εγκυμοσύνη #πένθος #περιγεννητικόπένθος #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #loveandgrief