Είμαι η Μαρία, γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα όπου και κατοικώ. Καταγωγή έχω από την Λευκάδα, την οποία λατρεύω.

Το 2001 γνωρίστηκα με τον σύντροφό μου τον Γιώργο, φοιτητές και οι δύο στον Βόλο, και από τότε είμαστε μαζί!

Στη ζωή μας ήρθε ο Χρήστος το 2012, μετά από μια εύκολη και γρήγορη σύλληψη και μια αντίστοιχη εγκυμοσύνη (αν εξαιρέσεις τις πολλές ναυτίες και την ακατάσχετη σιελόρροια – μη σας τύχει!!).

Λίγο μετά τον ερχομό του Χρήστου, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε για δεύτερο παιδί. Που όμως δεν ερχόταν… Μετά από μια αποβολή και χρόνια μάχης με την δευτερογενή υπογονιμότητα, έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί μου, το 2017.

Όλα πήγαιναν ρολόι (αν εξαιρέσεις, ξανά, τις πολλές ναυτίες και την ακατάσχετη σιελόρροια). Εξετάσεις, τα πάντα όλα σούπερ.

Ώσπου μια μέρα ξυπνάω, 11 Αυγούστου ήταν, και συνειδητοποιώ ότι το μωρό δεν κλωτσάει από χτες.

Κάτι δεν μου πήγαινε καλά, αλλά ποτέ δεν πήγε ο νους μου στο κακό.

Μιλάω με την μαία μου, μου λέει να μην ανησυχώ, αλλά να πάω να κάνω έναν υπέρηχο για να ηρεμήσω.

Και αντί να πάω για μπάνιο στη θάλασσα (ήμουν διακοπές), πάω στο κοντινότερο νοσοκομείο.

Όπου μου λένε, αφού έψαχναν για ώρα την κοιλιά μου, το γνωστό πια:

“Λυπάμαι, δεν βρίσκω καρδιακό παλμό”.

Και τότε, σε εκείνη την μικρή φράση, η ζωή μου χωρίστηκε για πάντα στο πριν και το μετά.

Δεν ήθελα να το πιστέψω.

Πήγα και για δεύτερη γνώμη, σε άλλο μακρινότερο νοσοκομείο.

Στη διαδρομή το χέρι μόνιμα στην κοιλιά, να νιώσω κλώτσημα,

Ένα κλώτσημα αρκούσε μόνο, για να με ξυπνήσει από αυτό το κακό όνειρο.

Αλλά μου είπαν τα ίδια.

Και τότε λύθηκα.

Αφέθηκα.

Δεν ξέρω για πόση ώρα έκλαιγα.

Σταμάτησαν τα ρολόγια.

Και την επόμενη μέρα, 12.08.2017, γέννησα το μωρό μου νεκρό, λίγο πριν μπω στον 8ο μήνα, ένα πανέμορφο πλασματάκι, ίδιο ο αδερφός του.

Αυτή η εμπειρία άλλαξε τη ζωή μου όσο καμία άλλη.

Έχω βιώσει κι άλλες απώλειες, αλλά καμία σαν κι αυτή.

Ήρθε ο θάνατος μέσα στο σώμα μου…

Ένιωθα τόσα, που κανείς δεν τα καταλάβαινε.

Και οι περισσότεροι γύρω μου ήθελαν να με αλλάξουν.

Ψάχνοντας να μάθω περισσότερα για το τι μου συμβαίνει και πώς μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, έπεσα λίγους μήνες μετά τον θάνατο του μωρού μου, επάνω στην εκπαίδευση βοηθών μητρότητας με ειδίκευση στο περιγεννητικό πένθος (Birth and bereavement doula SBD).

Πλήρωσα αμέσως, και ξεκίνησα αμέσως.

Και από τότε, τέλη του 2017 και μέχρι σήμερα, δεν μπορώ να φανταστώ να ασχολούμαι με τίποτε άλλο. Άφησα την Αρχιτεκτονική, και ασχολούμαι πια μόνο με το να στηρίζω γυναίκες και ζευγάρια σε απώλειες εγκυμοσύνης, διακοπές κύησης, στην νεογνική απώλεια, στην υπογονιμότητα.

Και όλο διαβάζω, όλο ψάχνω, με συγκλονίζει το πόσο επηρεάζει τις ζωές μας η απώλεια, και στα πλαίσια αυτά ολοκλήρωσα το καλοκαίρι του 2022 ένα πρόγραμμα που με πιστοποιεί ως Εκπαιδεύτρια πένθους (Grief Educator by David Kessler), και έκτοτε στηρίζω και άλλα είδη απωλειών, αγαπημένων προσώπων, ζώων κ.ο.κ.

Σε ένα τέτοιο πένθος όπως το περιγεννητικό, που δεν αναγνωρίζεται κοινωνικά και βιώνεται σε μοναξιά, θέλω να ρίξω φως.

Φως στους ανθρώπους που το βιώνουν, και στα μωρά τους που υπήρξαν και θα υπάρχουν για πάντα στις καρδιές και στην σκέψη των γονιών τους.

Δεν είμαι ειδική.

Δεν ξέρω καλύτερα από εσένα.

Μόνο να σε βοηθήσω θέλω και μπορώ.

Να βρεις την δική σου μοναδική διαδρομή μετά την απώλεια.

Και με το φως που θα σου ρίξω, να νιώσεις μια κάποια ζεστασιά ❤

Με αγάπη 
Μαρία 
https://www.loveandgrief.gr/πακέτο-στήριξης-στην-απώλεια-εγκυμοσύνης