Ιστορίες απώλειας εγκυμοσύνης

Η ιστορία της Αργυρώς:

Κλαίω και μόνο στη σκέψη ότι δεν σε αντίκρυσα

Κλείνω τα μάτια για να θυμάμαι

Δεν θέλω ούτε στιγμή να ξεχάσω

Όταν τυχαία σε είδαμε σε κάποιον υπέρηχο… ασχημάτιστο ακόμη

Όταν ένιωσα αυτό το τράβηγμα μέσα μου… το σώμα μου σε καλημέριζε όχι όμως για πολύ

Όταν κάτι δεν πήγαινε καλά και με προειδοποιούσες… εδώ κάτι δεν γίνεται σωστά

Όταν τσιμπιόμουν ξανά και ξανά για να δούμε τη χοριακή σου και δεν με πείραζε αυτό… που δεν ανέβαινε σωστά με ενοχλούσε

Όταν με είδε κι άλλος γιατρός για υπέρηχο και ενώ έβλεπε εσένα και τις τιμές του αίματος μου δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις για το πού ήσουν

Εγώ μόνο ήξερα ότι ήσουν μέσα μου

Εγώ μόνο ήξερα ότι δεν ήθελα να φύγεις και όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως έπρεπε έλεγα δεν μπορεί θα ξυπνήσω μια μέρα και θα πάρει μπρος αυτή η εγκυμοσύνη

Ήσουν το πρώτο καλωσόρισμα μέσα μου… δεν σου άξιζε αυτή η φυγή

Η μεγάλη καμπάνα ήρθε όταν άκουσα μια φράση της γιατρού μου

Αργυρώ θέλουμε να δούμε την τιμή της χοριακής να πέφτει…

Γιατί εσύ όλο ανέβαινες αλλά όχι όσο θα έπρεπε για να κρατηθείς

Αυτή η φράση όσο γλυκό και να ήταν το άγγιγμα της για να με παρηγορήσει δεν μπορούσε να ησυχάσει τη σκέψη μου

Αν δεν έφευγες μόνο σου θα έπρεπε να σε βγάλουμε εμείς

Και σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ποτέ , το πρωί εκείνο που έπρεπε έφυγες!

Πόνεσα, τώρα ξέρω δεν ήσουν φτιαγμένο για εδώ, δεν ήμουν ακόμη σμιλεμένη για να σε δεχτώ

Το σώμα μου θέλω να ξέρεις πως πέρασε υπέροχα για όσο ήσουν εκεί, μπορεί η σκέψη και η ταλαιπωρία μου να υπήρχε, το Συναίσθημα μου όμως σε ήθελε μέσα μου.

Ξέρεις κάτι; Η ζωή κρατά χαρές και λύπες… δεν πειράζει

Τον έλεγχο σε τίποτα από αυτά που είναι μεγάλα και σημαντικά δεν τον έχουμε εμείς, εμείς στη καλύτερη έχουμε ένα supervision αν μας δοθεί η ευκαιρία.

Ξέρεις κάτι; Αν δεν ήσουν εσύ , καμιά προσπάθεια μου μετά δεν θα ήταν η ίδια. Σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μείνεις μέσα μου, σ ευχαριστώ που έστω και για μια στιγμή

Μ’ έμαθες πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Ήταν η πρώτη μου φορά έπειτα η μαγεία της ολοκλήρωσης της κύησης ήρθε, δύο φορές.

Η καρδιά μου πάντα θα κρατά τρεις…

Μπορεί ποτέ να μην σε άγγιξα αλλά υπάρχει ένα άλλο χάδι που το ‘χει κάθε μανούλα και αυτό είναι το άγγιγμα της ψυχής της.

Εμένα σ’ ακούμπησε το μέσα μου και αυτό μου φτάνει αλήθεια.

Σ’ ευχαριστώ για όσα μου χάρισες δάκρυα, ανησυχία, χαρά, ελπίδα δεν θέλω να πάρω τίποτα πίσω.

Όσο για το κόσμο, θα πω μια φράση: ευτυχώς δεν γνώριζαν και ευτυχώς όσοι έμαθαν ήταν όταν μπόρεσα να ξεστομίσω πως σ’ έχασα πριν να σε γνωρίσω χωρίς ποτάμια τα δάκρυα. Δεν ήθελα να ξέρουν, αυτοί που το μοιράστηκα, το έμαθαν από τη καρδιά μου και αυτοί που δεν το είπα δεν έπρεπε να το ξέρουν ποτέ. Ο σύντροφος μου έκανε δουλειά για να απαλύνει το πόνο της ανάμνησης, δουλειά που δούλεψε μέσα στη καρδιά μου. Εγώ…

Το βίωσα, το ένιωσα και όσο και αν πικράθηκα τελικά, έγινε, συνέβη για να με κάνει πιο ζωντανή…

#περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #ιστορίες #ευαισθητοποίηση #loveandgrief