Αποβολή την 9η εβδομάδα κύησης. Η ιστορία της Χριστίνας
Σήμερα η ιστορία της Χριστίνας:
“Γνώρισα
τον άντρα μου 38, παντρεύτηκα 39 έμεινα
έγκυος με την πρώτη στα 40, η απόφαση για
δεύτερο παιδί ήρθε στα 46 που πάλι έμεινα
έγκυος με την πρώτη. Αυτή τη φορά όμως
κατέληξε σε αποβολή την 9η εβδομάδα
κύησης. Ακολουθούν οι φράσεις που με
πλήγωσαν: Το καθυστερήσατε πάρα πολύ
το δεύτερο παιδί. Όποιος δεν θέλει να
μείνει έγκυος σε αυτήν την ηλικία παίρνει
προφυλάξεις (Μα εμείς ΤΟ θέλαμε).Έλα μωρέ
έτσι κι αλλιώς δεν το πολυθέλατε (Γιατί; επειδή
είμαστε μεγάλοι στην ηλικία;).Τουλάχιστον
ήταν 1cm τι να πουν άλλες που θάβουν
ολόκληρο μωρό; (1εκατοστο και χτυπούσε
η καρδούλα του από όταν ήταν 3χιλιοστά).Ήθελες
ένα μωρό με χρωμοσωμικές ανωμαλίες; προχώρα
δεν το έζησες. Εκεί που σταματάει η
ευαισθησία αρχίζει ο ψυχαναγκασμός. Το
καλύτερο φάρμακο είναι να ξαναμείνεις
έγκυος...είδες εμείς, χάσαμε ένα μωρό
αλλά μετά αποκτήσαμε την τάδε...η τάδε
δεν θα υπήρχε εάν υπήρχε το άλλο μωρό(Κι
ας είναι στα απόβλητα κάποιου νοσοκομείου
όπως και το δικό μου μωρό).Δεν πειράζει
νέα είσαι(;;;!!)θα κάνεις κι άλλο. Μην
αφήνεις αυτά που έχεις για αυτά που δεν
έζησες ποτέ. Δεν φταίει ο Θεός εσύ δεν
πρόσεξες. Πάει τώρα τελείωσε, ήταν αίμα.
Εδώ απέβαλες και κλαις τόσο πού να έπρεπε
να κάνεις έκτρωση . Αφού έχεις ήδη ένα
παιδί, δεν πειράζει...γιατί κλαις; Οι
μόνες φράσεις που κάπως με παρηγόρησαν
ήταν : του Πνευματικού μου «0 Θεός σε
φύλαξε από κάτι χειρότερο, μπορεί να
πέθαινες» (Στη διάρκεια της απόξεσης
έπαθα ισχαιμικό επεισόδιο)και του πατέρα
μου «εγώ σε καταλαβαίνω και σε συμπονώ».
Είμαστε οι γονείς της απώλειας.
Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.
Γινόμαστε η φωνή τους!
#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief