9 Ιανουαρίου, και η Δράση “Για πάντα μωρά μας” συνεχίζεται! Με αφορμή τον Οκτώβριο, τον Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια), θα ανεβαίνουν ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο.

Σήμερα η ιστορία της Φαίης:

“Μετά από 10 χρόνια προσπαθειών και μετά από μια επιτυχημένη εξωσωματική είχε έρθει επιτέλους η σειρά μας να νιώσουμε τι σημαίνει ΕΛΠΙΔΑ..

Και σαν να είχε ανοίξει ξαφνικά το δικό μας μαγικό πουγκί και έπεφτε πάνω μας όλη η ευτυχία που είχαμε στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια, στον υπέρηχο ακούσαμε να χτυπούν δύο καρδούλες. Όχι μία, ΔΥΟ!

Μέχρι που λίγο μετά τον τέταρτο μήνα, στον προγραμματισμένο υπέρηχο άκουσα τον γιατρό να λέει: "ΜεγαλώΝΕΙ φυσιολογικά". Εγώ βιάστηκα να τον διορθώσω: "ΜεγαλώΝΟΥΝ θέλετε να πείτε". Για να πάρω την πιο ψυχρή απάντηση: " Ένα είναι. Το άλλο δεν υπάρχει πια. Έχει σταματήσει να μεγαλώνει. Καλύτερα που έγινε τώρα γιατί θα μπορέσει να το απορροφήσει ο οργανισμός σου".

Από τότε άκουγα συνεχώς αυτή την ατάκα αλλά και όλες τις άλλες που συνήθως λέγονται για να παρηγορήσουν αλλά τελικά μόνο αυτό δεν κάνουν..

Κάθε μέρα που βλέπω το κοριτσάκι μου να μεγαλώνει αναρωτιέμαι πώς θα ήταν εκείνο το μικρό αστεράκι..

Κάθε μέρα σκέφτομαι πως δε θα έχει το αδερφάκι με το οποίο έζησαν μαζί για 4 μήνες.

Ποτέ δεν ήρθε δεύτερο παιδάκι στην οικογένειά μας, παρά τις προσπάθειές μας.

Και δε στεναχωριέμαι για εκείνα που δεν ήρθαν ποτέ αλλά για εκείνο που είχα αλλά δεν πρόλαβα να πάρω αγκαλιά.

Και όσο κι αν ακουστεί φαιδρό, η καρδιά μου λίγο ηρέμησε από τότε που μέσα στο τατουάζ με το όνομα της κόρης μου έκρυψα και ένα δάκρυ, για το αστεράκι μας που θα είναι πάντα μαζί μας.

Φαίη”

Είμαστε οι γονείς της απώλειας.

Τα μωρά μας δεν είναι πια εδώ, όμως εμείς είμαστε εδώ.

Γινόμαστε η φωνή τους!

#γιαπάνταμωράμας #οκτώβριος #ιστορίες #ενημέρωση #ευαισθητοποίηση #περιγεννητικήαπώλεια #απώλειαεγκυμοσύνης #νεογνικήαπώλεια #loveandgrief