Με το που έχασα το δεύτερο παιδί μου πριν ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη, ένιωσα έντονη τη μοναξιά που βιώνει μια γυναίκα στην περιγεννητική απώλεια, και το πόσο παραγνωρισμένα, μη αποδεκτά είναι τα συναισθήματά της από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Και γι’ αυτό αποφάσισα μετά από την προσωπική μου εμπειρία να αφιερώσω τη ζωή μου στο να στηρίζω τις γυναίκες και τα ζευγάρια που βίωσαν, βιώνουν ή πρόκειται να βιώσουν περιγεννητική απώλεια (αποβολή εμβρύου πρώτου ή δεύτερου τριμήνου, παλίνδρομη κύηση, θνησιγένεια δηλαδή ενδομήτριο θάνατο από την 20η εβδομάδα κύησης και μετά, διακοπή εγκυμοσύνης, θάνατο νεογνού, εμπειρίες υπογονιμότητας και προωρότητας).

Το πένθος και η απώλεια ήταν παρόλα αυτά, θέματα που με άγγιζαν προσωπικά από μικρό παιδί, και έτσι λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του μωρού μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με το πένθος σε ευρύτερο επίπεδο, στηρίζοντας κάθε άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο. Έτσι το 2022, μετά από την σχετική εκπαίδευση, πιστοποιήθηκα ως Εκπαιδεύτρια πένθους από τον κορυφαίο ειδικό στην διαχείριση πένθους David Kessler, και έκτοτε στηρίζω ανθρώπους που βιώνουν απώλειες, ή πρόκειται να βιώσουν απώλειες και χρειάζονται στήριξη στο να βρουν την δική τους μοναδική διαδρομή στο πένθος.